Waar komt het supporters-lied ‘You’ll never walk alone’ vandaan?

“You’ll Never Walk Alone” is een lied dat vaak wordt gezongen door fans van voetbalclub Feyenoord Rotterdam. Het lied is afkomstig uit de musical “Carousel” van Rodgers en Hammerstein, en werd in 1963 populair gemaakt door Gerry and the Pacemakers, afkomstig uit Liverpool, wat gelijk een mooi bruggetje vormt naar Liverpool FC, waar het lied ook gezongen wordt. In de jaren 80 begon Lee Towers, een Nederlandse zanger, het lied te zingen voor wedstrijden van Feyenoord in het stadion “De Kuip” en sindsdien is hij een vaste gast geweest voor de traditionele zang van “You’ll Never Walk Alone” voor speciale gelegenheden zoals het kampioenschap van 2017-2018.

De tekst van het lied gaat over het idee dat iemand nooit alleen is, ook niet tijdens moeilijke tijden. Dit idee is bijzonder geschikt voor voetbalfans, die vaak samenkomen om hun team te steunen tijdens wedstrijden. In Rotterdam is voetbal meer dan alleen een sport, het is een cultuur en een manier van leven. De fans van Feyenoord voelen zich verbonden met de club en met elkaar, en “You’ll Never Walk Alone” weerspiegelt die verbondenheid.

Bij Feyenoord wordt “You’ll Never Walk Alone” al decennialang gezongen voor wedstrijden begint. Het is nu een vast onderdeel van de voetbaltraditie en een belangrijk symbool van de club. Het lied wordt vaak gezongen door de fans in het stadion, en wordt gebruikt om een gevoel van saamhorigheid te creëren.

Een belangrijke traditie binnen deze cultuur is de 12e minuut, waarbij de fans vaak ook tijdens de wedstrijd het lied “You’ll Never Walk Alone” zingen. De traditie begint precies op de 12e minuut van de wedstrijd, wanneer de fans hun lichtjes aansteken en in koor het lied beginnen te zingen. Zo worden in deze minuut ook vaak overleden supporters of Feyenoord legendes geëerd.

Lee Towers is een icoon binnen de Feyenoord supporters cultuur en zijn versie van “You’ll Never Walk Alone” is een vast onderdeel geworden van de voetbalexperience in de Kuip. Vele supporters beschouwen Lee’s vertolking van het lied als de enige echte versie, en zijn optreden voor een veelgeprezen traditie binnen de club.